Definicja Cholera

Co to jest Cholera: Cholera jest ostrą chorobą zakaźną przebiegającą z intensywną biegunką i wymiotami, kierującymi w krótkim czasie do bardzo znacznego odwodnienia. Wrażliwość na zachorowanie jest powszechna. Etiologia Chorobę wywołuje bakteria z rodzaju Vibrio (przecinkowce). Znanych jest powyżej 20 gatunków z których chorobotwórcze dla człowieka są: Vibrio cholerae, Vibrio parahaemolyticus, Vibrio mimicis, Vibrio fluvialis. Przecinkowce cholery (Vibrio cholerae) wywołujące cholerę są oporne na impulsy środowiska a powiększona wilgotność sprzyja dłuższemu przeżyciu w różnego rodzaju materiałach. Patofizjologia Działanie chorobotwórcze przecinkowców cholery powiązane jest z produkowaną poprzez nich enterotoksyną, która skutkuje gromadzenie się sporych ilości płynów w świetle jelita. Skutkiem jej działania jest gwałtowna biegunka, kierująca w krótkim czasie do straty dużej ilości wody, sodu, wodorowęglanów i potasu. Jeśli powstałe w rezultacie działania utraty wodno-elektrolitowe nie zostaną uzupełnione może rozwinąć się groźny dla życia wstrząs z odwodnienia i kwasica w konsekwencji straty wodorowęglanw Epidemiologia Naturalnym rezerwuarem drobnoustroju i źródłem zakażenia jest chory człowiek albo nosiciel wydalający bakterie z kałem i w wymiocinach. Cholera szerzy się drogą pokarmową poprzez picie wody i spożywanie produktów zakażonych przecinkowcami cholery. W najwyższym stopniu niebezpieczną żywnością są “owoce morza” spożywane na surowo. Bakterie mogą być także roznoszone poprzez owady i niemyte ręce z kolei rzadziej poprzez elementy należące do chorego. Na terenach endemicznych przewarzająca część osób nabywa odporność we inicjalnym dzieciństwie. Odporność po szczepieniu jest krótkotrwała i trwa przeciętnie około 6 miesięcy i nie zapobiega bezobjawowemu nosicielstwu. Cholera występuje endemicznie w Indiach i Bangladeszu (delta Gangesu). Z terenów endemicznych w rezultacie zawleczenia cholera może szerzyć się w formie epidemii na terenach gdzie panują złe warunki sanitarno-higieniczne a w szczególności na terenach gdzie nie ma uporządkowanej gospodarki wodno-kanalizacyjnej. Przebieg kliniczny Moment wylęgania od wtargnięcia drobnoustrojów do wystąpienia pierwszych objawów wynosi od kilku godz. do 5 dni, przeciętnie 2-3 dni. Start dolegliwości jest nagły z wymiotami i błyskawicznie narastającą biegunką, której nie towarzyszą symptomy parcia na stolec ani bóle brzucha. Stolec jest płynny z niewielką ilością śluzu, szarego koloru, bez domieszki krwi przypominający wodę po płukaniu ryżu tak zwany stolec ryżowaty. W krótkim czasie strata wielkich ilości wody nawet do 10-30 l pośrodku doby prowadzi błyskawicznie do objawów znacznego odwodnienia i zaburzeń hemodynamicznych aż do pełnego obrazu wstrząsu oligowolemicznego. Inne symptomy występujące w cholerze to: ogólne osłabienie, apatia, senność, rzadziej symptomy pobudzenia, wzmożone marzenie, suchość błon śluzowych, upośledzenie elastyczności skóry i bolące kurcze mięśni, piskliwy glos, zaostrzone rysy twarzy. W skutek straty wodorowęglanów rozwija się kwasica a zmniejszanie przepływu tkankowego prowadzi do niewydolności nerek z bezmoczem. W sytuacjach ciężkich dochodzi do zaburzeń orientacji a w dalszym ciągu do śpiączki i śmierci. Profilaktyka W zapobieganiu cholerze główne i najskuteczniejsze jest zaopatrzenie ludności w czystą wodę, ochrona przed zakażeniem środków spożywczych i wykrywanie i leczenie bezobjawowych nosicieli przecinkowca. Użytkowane dotąd szczepionki p/ cholerze chroni przed zachorowaniem w 50-70% i dlatego jak na razie nie jest rekomendowane przy wyjazdach na tereny endemiczne. Leczenie Postępowanie terapeutyczne bazuje w pierwszej kolejności na wyrównaniu strat wodnych i elektrolitowych i na stosowaniu odpowiednich grup antybiotyków