Definicja A Méniere Choroba

Co to jest Choroba Méniere´a: Dolegliwość Méniere’a bazuje na zaburzeniach w obrębie ucha wewnętrznego spowodowanych nieprawidłowościami w dziedzinie składu płynów znajdujących się w uchu wewnętrznym (przychłonki i śródchłonki). Zaburzenia dotyczą ich składu elektrolitowego, ciśnienia i stosunków objętościowych. Zmiany te są odwracalne i zazwyczaj po jakimś czasie dochodzi do powrotu poprawnych funkcji ucha.właściwością charakterystyczna dolegliwości jest jej nieprzewidywalność. U nie wszystkich osób występuje kilka napadów, po czym dolegliwość kompletnie ustępuje, bez następczej głuchoty. U innych pacjentów, napady zdarzają się rzadko z towarzyszącą, postępującą głuchotą. U części pacjentów występuje ostra postać dolegliwości, charakteryzująca się występowaniem kilku napadów, które prowadzą do trwałej głuchoty i znaczących zaburzeń równowagi. . Dolegliwość rzadko występuje u dzieci. Najczęściej zaczyna się – zarówno u mężczyzn jak i kobiet – między 30 a 40 rokiem życia albo we inicjalnych latach wieku średniego. Przeważnie chorują mężczyźni w sile wieku. W ok. 10% przypadków dolegliwość występuje obustronnie. Powody Pierwotne powody rozwoju dolegliwości nie zostały dotąd precyzyjnie poznane. Następnie prowadzone są badania nad jej etiologią. Najprawdopodobniej rolę w powstawaniu dolegliwości odgrywają zaburzenia przepływu krwi. Symptomy Symptomy dolegliwości Meniere’a pojawiają się okresowo. U nie wszystkich osób symptomy wydają się być ostrzejsze wiosną, jesienią albo pod wpływem napięcia emocjonalnego. Najczęstsze choroby i symptomy: jednostronny szum w uchu niedosłuch zawroty głowy nudności i wymioty uczucie wirowania, zbaczanie, niestabilność uczucie pełności, rozpierania w uchu poty, bladość skóry Profilaktyka Nie ma znanych sposobów zapobiegania postępowi dolegliwości. W pierwszej kolejności stosunkowo możliwości należy unikać sytuacji stresowych, które regularnie działają jak system wyzwalający atak. Podobne znaczenia mają zimno, ciepło, przemęczenie i nadmierna ekspozycja na światło. Powikłania W przebiegu dolegliwości Méniere’a może dojść do rozwoju takich powikłań jak: całkowita strata słuchu ograniczenie sprawności w konsekwencji zaburzeń równowagi stały szum w uchu Rozpoznanie W celu rozpoznania dolegliwości należy przeprowadzić bardzo szczegółowy wywiad z pacjentem, jak także badaniu uszu pod mikroskopem w celu wykluczenia infekcji. W dalszym ciągu wykonuje się audiogram (badanie słuchu). Typowy dla dolegliwości Meniere’a jest notowany w badaniu rosnący ubytek słuchu typu neuronowego w przedziale niskich częstotliwości. Badania dodatkowe, które mogą pomóc w rozpoznaniu dolegliwości: elektronystagmografia (ENG) albo badanie równowagi elektrokochleografia (ECoG) badanie potencjałów słuchowych wywołanych (BERA, ERA, CERA) rezonans magnetyczny (MRI) badania laboratoryjne powinny zawierać badania w dziedzinie infekcji albo warunków związanych z immunologią ucha wewnętrznego. Leczenie Celem leczenia dolegliwości jest pomniejszenie przykrych choroby w trakcie napadów. Ponadto poprzez odpowiednie postępowanie w momencie między napadami dąży się do pomniejszenia ich częstości i spowolnienia postępu dolegliwości. Dieta Dieta chorego powinna być dobrze zbilansowana i dostarczać odpowiednią liczba energii. Sporo osób z chorobą Meniere’a stosuje typową dietę niskosolną podobną do diet użytkowanych przy regulacji nadciśnienia. Dieta bazuje w pierwszej kolejności na ograniczeniu spożycia soli, które skutkuje pomniejszenie się akumulacji płynu w uchu wewnętrznym, redukcję nacisku na zakończenia nerwowe równowagi i słuchu. Leczenie farmakologiczne W leczeniu farmakologicznym użytkowane są przeważnie: neuroleptyki anksjolityki leki przeciwhistaminowe leki naczyniowe blokery kanału wapniowego. Decyzja o wykorzystaniu odpowiedniego leku i dawkowaniu należy do lekarza. Styl życia By zmnijeszyć liczba napadów należy zaprzestać palić papierosy. Substancje zawarte w dymie tytoniowym zwężają naczynia krwionośne poprzez co zmniejszają przepływ krwi do naczyń włosowatych, które odżywiają zakończenia nerwowe w uchu wewnętrznym. Produkty zawierające kofeinę takie jak kawa, herbata, cola czy także czekolada także muszą zostać wyeliminowane z diety, gdyż substancje w nich zawarte nadmiernie pobudzają zakończenia nerwowe. Umiarkowane ćwiczenia, jak także codzienny energiczny spacer, stymuluje krążenie i ułatwia przepływ krwi. Leczenie chirurgiczne Leczenie chirurgiczne jest rozważane wyłącznie w razie, gdy leczenie zachowawcze nie daje rezultatów, z kolei pacjent cierpi w rezultacie powtarzających się ataków. Istnieje kilka chirurgicznych metod dających szansę zapobiegania atakom: Labiryntektomia jest jednym ze sposobów redukcji funkcji równowagi w obrębie ucha wewnętrznego w rezultacie której usunięte zostaje ucho wewnętrzne. Operacja skutkuje utratę słuchu w operowanym uchu. Po wykonaniu labiryntektomii poziom kontroli nad zawrotami głowy jest bardzo wysoki. Aż u 90% osób które poddają się operacji problem zawrotów głowy rozwiązuje się albo w ważny sposób ulega poprawie. Neurektomia jest sposobem chirurgiczną, która ma na celu ochronę słuchu i - podobnie jak labiryntektomia - całkowitą eliminację funkcji równowagi. Zabieg bazuje na przecięciu nie wszystkich nerwów odpowiedzialnych za unerwienie narządu słuchu. Operacja daje bardzo dobre wyniki w poprawie kontroli równowagi, równocześnie istnieje w tym wypadku sposobność ochrony funkcji słuchu pacjenta