SKUTKI IMPOTENCJA PRZYCZYNY.
Definicja Impotencja co to znaczy. Czym jest prącia u mężczyzn. Niektórzy autorzy przyjmują jednak.

Czy przydatne?

Definicja Impotencja

Definicja z ang. Impotence, z niem. Impotenz.

Co to jest Impotencja: ermin impotencja przeważnie ustala zaburzenia erekcji prącia u mężczyzn. Niektórzy autorzy przyjmują jednak szerszą definicję, rozumiejąc poprzez impotencję zaburzenia potencji seksualnej. Odpowiednio z rozszerzoną pojęciem, odznacza się wówczas: impotencję generatywną, a więc zaburzenia płodności impotencję erektywną - zaburzenia erekcji (wzwodu) prącia impotencję orgastyczną - zaburzenia wytrysku i orgazmu Warto zwrócić uwagę na fakt, że w odbiorze społecznym wyraz impotencja ma niekorzystne konotacje skojarzeniowe, rzeczownik "impotent" ma w mowie potocznej zabarwienie ironiczne, czasem obraźliwe. Dlatego także niektórzy proponują używanie w kontakcie z pacjentem terminu "zaburzenie erekcji". Rys historyczny Z problemami zaburzeń erekcji prącia spotkamy się już w kulturach świata antycznego, na przykład Sumerów czy Egipcjan. Lęk przed impotencją można spotkać w oryginalnych tekstach Babiloni, a mitologia grecka zawiera sporo przykładów radzenia sobie z tą dolegliwością wykorzystując obrzędy sakralne. Godnym spostrzeżenia jest fakt, iż już kodeks prawny Hammurabiego dawał prawo do separacji żonie mężczyzny z impotencją. Niektórzy naukowcy Biblii także podają przykłady zachowań wskazujących na sposobność wystąpienia impotencji, na przykład Abimelach, który odebrał Sarę Abrahamowi w Księdze Genesis. Istniejący w średniowieczu spory wpływ Kościoła na życie socjalne przyczynił się do uznania impotencji jako "dzieła szatana", które leczyli egzorcyści. Pośród postaci historycznych tego okresu, u których stwierdzono impotencję, można wymienić Ludwika XVI niezdolnego do konsumpcji małżeństwa z Marią Antoniną poprzez 7 lat. Zainteresowanie problemem impotencji poprzez lekarzy występowało już za czasów Hipokratesa. Pierwsza połowa XVI wieku przynosi opis impotencji naczyniopochodnej. Pod koniec XIV wieku opisano sytuacja zmian patologicznych w ciałach jamistych. Dynamiczny postęp wiedzy na temat impotencji w XX wieku zaczyna się od prac Freuda nad psychologią reakcji seksualnych człowieka. Epidemiologia impotencji Badania epidemiologiczne z 1994 przeprowadzone na 1290 losowo wybranych pacjentach okręgu Boston USA wykazały wystąpienie impotencji pełnej u 10% badanych. Do głownych czynników ryzyka impotencji somatycznej zalicza się: palenie papierosów hiperlipidemię cukrzycę leki psychotropowe Impulsy ryzyka impotencji o podłożu psychogennym to: fobie kastracyjne kompleksy (na przykład na skutek niepełnosprawności) traumtyczne doświadczenia powiązane z inicjacją seksualną rygoryzm religijny nadmierne postrzeganie własnej roli seksualnej (regularnie przy pierwszym relacji z nową partnerką) związek konfliktowy, opór partnerki preferencje homoseksualne Etiologia impotencji Do przeważnie spotykanych przyczyn somatycznych impotencji należą (wg Biura Statystyki Zdrowia w stanach zjednoczonych ameryki): cukrzyca (40%) - neuropatie i angiopatie dolegliwości układu krążenia (30%) - miażdżyca, niewydolność serca, tętniaki zabiegi operacyjne (13%), prostatektomia, cystektomia, operacje aorty urazy i dolegliwości rdzenia nerwowego (8%) zaburzenia endokrynologiczne (6%) - na przykład akromegalia, hipogonadyzm, nadczyność tarczycy stwardnienie rozsiane (3%) Rezultaty pracy prof. Zbigniewa Lwa- Starowicza z 1994 wykazują: powody psychogenne w 10,4% powody krążeniowe w 54% powody neurogenne w 18% powody hormonalne w 4% powody mieszane w 14% Na czynność erekcyjną prącia mają wpływ także leki i używki, na przykład: leki psychotropowe hipotensyjne (obniżające ciśnenie krwi): klonidyna, metyldopa, spironolakton - ich skutek niekorzystny jest rezultatem działania hipotensyjnego, adrenolitycznego przciwnowotworowe diuretyczne (moczopędne) alkohol kokaina heroina morfina Diagnostyka impotencji Dobrze zebrany wywiad umożliwia w większości przypadków różnicowanie pomiędzy etiologią psychogenną a somatyczną impotencji. W wywiadzie należy skierować uwagę na następujące zagadnienia: związek impotencji z osobą partnerki okres, od którego pojawiła się impotencja przebieg aktywności masturbacyjnej treść fantazji w czasie masturbacji i współżycia samoocena erekcji poprzez pacjenta w skali 0-10 (0 - brak, 10 - pełna erekcja) Badanie przedmiotowe powinno zawierać: ocenę ogólnej budowy ciała, owłosienia, z uwzględnieniem występowania cech ginekomastii badanie tętna nad tętnicami grzbietowymi członka, ciał jamistych, ujścia cewki moczowej wymiary jąder odruch opuszkowo - jamisty - skurcz zwieraczy odbytu przy ucisku żołędzi zwrócenie uwagi na symptomy niewydolności krążenia, takie jak: zimne palce, stopy, pomniejszone wymiary członka Test prostaglandynowy Test ten służy ocenie umiejętności fizjologicznej erekcji prącia. Wykonuje się iniekcję z 10-20 m g prostaglandyn na odcinku pomiędzy 1/3 proksymalną a 1/3 środkową częścią trzonu członka w powierzchnię boczną około 1,5 cm za rowkiem zażołędnym. Po podaniu PGE następuje erekcja. Brak erekcji może świadczyć zarówno o etiologii naczyniowej jak i psychogennej. Jednym z objawów nerwicowego podłoża impotencji jest jej dodatnia korelacja ze stopniem zaangażowania emocjonalnego w partnerce. Ponadto do rozwoju podobnego stanu może dochodzić w wypadku, gdy mężczyzna pragnie odbyć relacja seksualny z kobietą, którą pożąda seksualnie i emocjonalnie, a równocześnie występują hamulce uniemożliwiające realizację współżycia (lęk przed ciążą, doświadczenia z wcześniejszych stosunków, obawa przed oszukaniem poprzez nieuczciwego partnera) Leczenie zaburzeń erekcji W leczeniu zaburzeń erekcji odznacza się następujące metody postępowania: Psychoterapia: rozmowa z pacjentem wyjaśniająca powody impotencji leczenie behawioralna wg Mastersa i Johnosa - celem jest poprawa komunikacji werbalnej i pozawerbalnej pomiędzy partnerami trening pobudzania członka Farmakoterapia nieinwazyjna: neurofarmakoterapia: - agoniści dopaminy, na przykład L-Dopa, deprenyl - antagoniści receptorów leków a -adrenolitycznych na przykład johimbina - antagoniści serotoniny, na przykład trazodon - antagoniści opiatów, na przykład nalokson hormonoterapia: - hipognadyzm - testosteron - hiperprolaktynemia - na przykład bromokryptyna - leczenie krążeniowa: minoksyl, pentoksyfilina leki wazodylatacyjne (rozszerzające naczynia krwionośne) podane lokalnie na prącie - żele z prostaglandyn i nitrogliceryny. Famakoterapia inwazyjna: Sposób ta bazuje na wstrzykiwaniu do ciał jamistych środków wazodylatacyjnych. Aktualnie w najwyższym stopniu powszechnym środkiem jest PGE1. Lek ten podaje się w identyczny sposób jak przy teście prostaglandynowym. Po iniekcji należy ucisnąć ciała jamiste ponad miejsca podania w celu poprawy dystrybucji leku. Dane epidemiologiczne wskazują, iż wykorzystywanie zastrzyków poprzez moment do 3 lat na tyle poprawia dynamikę ukrwienia członka, iż pojawiają się erekcje spontaniczne Wskazaniem do tej formy leczenia jest etiologia naczyniopochodna, neurogenna, uzupełnienie psychoterapii. Do przeciwwskazań należą - symptomy psychopatogenne, hipotonia, zwłóknienie ciał jamistych, dolegliwości wątroby. Występujące symptomy uboczne tej sposoby to: bolesność penisa wydłużony czas erekcji (do 6 godz.) krwiak bezpośrednio po iniekcji hipotonia (w 0.05%) Zewnętrzne aparaty próżniowe W ekipie pacjentów opornych na leczenie farmakologiczne i psychoterapię stosuje się aparaty próżniowe. Składają się one z cylindra umożliwiającego wytworzenie podciśnienia wokół członka, co skutkuje napływ krwi do prącia i pierścienia uciskowego zakładanego u nasady prącia zabezpieczającego przed odpływem żylnym. Pierścień ten można utrzymywać poprzez około 30 min, co umożliwia realizację współżycia. W badaniu przeprowadzonym w stanach zjednoczonych ameryki w 1994 wynika, iż 90% mężczyzn była zadowolona z tej sposoby leczenia, erekcje spontaniczne wróciły po roku terapii, obserwowanym skutkiem ubocznym było w 10% uczucie bólu, a w 15% bolący wytrysk. Przeciwwskazaniem do tej sposoby jest: dolegliwość Peyone'a przyjmowanie antykoagulantów opóźnienie wytrysku Leczenie chirurgiczne Leczenie chirurgiczne jest użytkowane w miarę rzadko i bazuje na: usunięciu stulejki usunięciu skrzywień członka chirurgii naczyniowej - rewaskularyzacja tętnicza Podsumowanie Przyrost dynamiki życia i jego stresogenność skutkuje przyrost zapadalności na zaburzenia erekcji. W procesie diagnostyki zaburzeń erekcji należy uwzględnić przyczynę somatyczną i psychogenną. Wybór optymalnej sposoby leczenia uwarunkowany jest etiologią, wiekiem i stanem internistycznym pacjenta. Poezja Kazimierz Imieliński ,,Zarys seksuologii i seksiatrii", PZWL, Warszawa 1986. Zbigniew Lew-Starowicz ,,Leczenie zaburzeń seksualnych", PZWL, Warszawa 1997

Czym jest Impotencja słownik Znaczenie I .

  • Dodano:
  • Autor: