Definicja Nadwzroczność

Co to jest Nadwzroczność: Nadwzroczność (z łaciny hypermetropia) jest drugą w okolicy krótkowzroczności przeważnie spotykaną wadą refrakcyjną oka ludzkiego. Ocenia się, iż 50-60% populacji ma nadwzroczność. Przeważnie dolegliwość objawia się już w dzieciństwie, aczkolwiek może przetrwać poprzez sporo lat w formie utajonej. W raz z wiekiem (nadwzroczność starcza) dochodzi do postępującego zmniejszania się współczynnika załamania ośrodków optycznych a zwłaszcza rogówki i ciała szklistego. Nadwzroczność starcza skutkuje konieczność zwiększania mocy soczewek do bliży i analogicznie do dali. Symptomy Jeżeli wada nie jest zbyt spora soczewka jest w stanie zrekompensować nieprawidłowości w akomodacji przez system ogniskowania, co pozwala na poprawne widzenie zarówno z małej jak i dużej odległości jenakże kosztem ogromnego wysiłku. Chociaż to jest możliwe tylko u młodych osób (nadwzroczność utajona). W bardziej poważnych sytuacjach gdy naturalna umiejętność ogniskowania soczewki etapowo wspólnie z wiekiem zanika, nadwzroczność uniemożliwia poprawne, ostre widzenie zarówno z bliska jak i z daleka. Obraz zamazany jest w szczególności w trakcie patrzenia z bliska, pojawiają się trudności z dłuższym czytaniem. Wada może również powodować bóle głowy i podrażnienia spojówki. Powody Nadwzroczność występuje gdy gałka oczna jest zbyt krótka albo system ogniskujący oka jest zbyt słaby. Skutkuje to, iż promienie świetlne, które w nieakomodującym oku zdrowym ogniskowane są na siatkówce, w nieakomodującym oku nadwzrocznym ogniskowane są za siatkówką w rezultacie czego otrzymamy obraz nieostry, zamazany. W nadwzroczności sporą rolę odgrywają impulsy dziedziczne. Niemowlęta i małe dzieci mają tendencję do lekkiej nadwzroczności (nadwzroczność fizjologiczna) jednak gdyż oko rośnie wspólnie z postępem dziecka i staje się dłuższe, nadwzroczność stosunkowo czasu ustępuje. U dzieci nadwzroczność występuje regularnie wspólnie z zezem zbieżnym. Leczenie Korekcja okularowa To jest najpowszechniej użytkowana forma wyrównywania typowych wad refrakcji takich jak krótkowzroczność. Przy dalekowzroczności by skorygować wadę stosuje się soczewki sferyczne plusowe, wypukłe, które są grubsze w centrum a cieńsze na obwodzie. Soczewki takie skracają ogniskową soczewki oka i poprzez to przybliżają pkt. przecięcia promieni. Nadwzroczność starcza skutkuje konieczność zwiększania mocy soczewek do bliży i analogicznie do dali. Przeciętnie w 70 roku życia to jest wartość 1,5 dioptrii a w 80 roku życia 2,5 dioptri. Soczewki kontaktowe W większości przypadków okulary dają się z powodzeniem zastąpić poprzez adekwatnie dobrane szkła kontaktowe. Aktualnie popularny jest spory wybór soczewek kontaktowych, które powinny zostać wybrane dla Ciebie w zależności od wady wzroku i po konsultacji z lekarzem okulistą. Szczegółowe wiadomości na ten temat prezentujemy w dziale poświęconym soczewkom kontaktowym. Implanty soczewkowe Od niedawna dalekowidzom wszczepia się elastyczne implanty soczewkowe (soczewki wszczepiane wewnątrzgałkowo tak zwany IOL - intra ocular implant), podobne do użytkowanych przy operacjach zaćmy. W trakcie zabiegu przeprowadzanego w miejscowym znieczuleniu soczewkę pacjenta zastępuje się implantem lub wprowadza pomiędzy nią a rogówkę sztuczną soczewkę o odpowiedniej mocy. Implant można później wymienić na silniejszy lub słabszy. Wadą tej sposoby było do niedawna to, iż sztuczna soczewka nie ma umiejętności akomodacji (przystosowywania się do ostrego widzenia zarówno z bliska, jak i z daleka). Sposób ta nie znajduje także wykorzystania u małych dzieci z racji na przyrost gałki ocznej. Chirurgia refrakcyjna Chirurgia refrakcyjna jest nowym kierunkiem w mikrochirurgii okulistycznej mającym na celu redukcja albo całkowite uniezależnienie osób z wadą wzroku od okularów albo soczewek kontaktowych. Chirurgia refrakcyjna obejmuje zabiegi operacyjne korygujące wady wzroku przez chirurgiczną zmianę krzywizny rogówki w obrębie źrenicy. Chirurgia refrakcyjna koryguje ogniskowanie obrazu na siatkówkę dzięki wymodelowania odpowiedniej krzywizny rogówki przy wykorzystaniu lasera excimer (PRK, LASIK) Obecnie przeważnie użytkowanymi procedurami chirurgii refrakcyjnej są procedury przy wykorzystaniu lasera excimerowego - PRK i LASIK. Sposoby laserowe polegają na wykorzystaniu lasera excimerowego ( excited dimer= wzbudzona cząstka) do zmiany krzywizny rogówki. Laser excimerowy wytwarza zimną, pulsacyjną wiązkę promieniowania ultrafioletowego o długości fali 193 nonometr a z każdym pulsem laser rozbija molekularne połączenia komórek rogówki z dokładnością do 0,25 mikrona. Regularnie tylko usuwanie 50 mikronów tkanki rogówki ( jest to około 1 grubości włosa) wystarcza, by uzyskać odpowiednią rozmiar korekcji wady wzroku. Laser excimerowy emituje zimne światło, które nie oparza tkanki rogówki, co stanowi jego dodatkowy atut. LASIK ( laser assisted in situ keratomileusis) a więc laser w miejscu keratomilozy jest techniką dwuetapową, której celem jest wymodelowanie powierzchni rogówki tak by mogła ona właściwie ogniskować obraz na siatkówkę. W pierwszym etapie, przy użyciu specjalnego instrumentu zwanego mikrokeratomem, odcinany jest częściowo wierzchni płatek rogówki i odwrócony na bok (tak jak wieczko od konserwy). W dalszym ciągu w drugim etapie promień lasera excimer dokładnie modeluje odkrytą powierzchnię rogówki a po zakończeniu pracy lasera płatek rogówki jest z powrotem ułożony na swoim miejscu. Sposób ta pozwoliła wyeliminować naruszenie budowy anatomicznej rogówki i poszerzyć zakres korygowanych wad. W momencie pooperacyjnym pacjent nie odczuwa bólu jedynie łagodny dyskomfort trwający kilka godz.. Nie jest zmuszony do noszenia opatrunku, co umożliwia operowanie równocześnie obu oczu. Przy tej technice moment rekonwalescencji trwa zazwyczaj kilka dni, w przeciwieństwie do PRK, gdzie ten moment trwać może kilka tygodni. Sposobem LASIK możemy korygować nadwzroczność do +6,0 dioptrii. PRK (photo - refraktive keratectomy) nazywana odmiennie keratektomią fotorefrakcyjną jest zabiegiem na rogówce, którego celem jest odpowiednie wymodelowanie promieniem lasera centralnej powierzchni rogówki tak by ogniskowała ona obraz dokładnie na powierzchnię siatkówki. Usuwanie cienkiej warstwy tkanki rogówki pozwala na jej spłaszczenie albo uwypuklenie i zmianę siły skupiającej całego układu optycznego oka. Bezpośrednio przed zabiegiem, po znieczuleniu oka, usuwa się mechanicznie nabłonek rogówki, a laser działa na głębsze jej warstwy. Po zabiegu oko musi być chronione opatrunkiem a pacjent może odczuwać niewielkie choroby bólowe. U 10-20 procent pacjentów ból może utrzymywać się jednak nawet poprzez kilka tygodni. Ostateczny kształt rogówki określa się po mniej więcej pół roku i dopiero wtedy można w pełni ocenić konsekwencje zabiegu. Dość regularnie, raczej u pacjentów z sporą wadą istnieje niebezpieczeństwo, iż w trakcie gojenia rogówka przybierze kształt inny od zamierzonego co może z czasem doprowadzić na przykład do stworzenia trudnego do korekcji astygmatyzmu. Zdecydowana poprawa ostrości widzenia następuje tuż po zabiegu, lecz całkowitą stabilizację osiąga się po kilku tygodniach. Sposobem PRK możemy korygować niewielkiego stopnia nadwzroczność. Skuteczność ta sięga 95%-98%, ale w razie większych wad znacząco maleje. Sposobem PRK nie można operować obu oczu równocześnie i niezbędna jest trzymiesięczna przerwa. Wadą wszystkich opisanych metod jest ich nieodwracalność. Jeżeli coś pójdzie źle, trudno to naprawić. Wszystkie zabiegi laserowe (PRK, LASIK) wykonuje się ambulatoryjnie w znieczuleniu miejscowym. Podlegają one jednak pełnym rygorom zabiegów chirurgicznych. Przeciwwskazaniem do wykonania laserowej korekcji wady wzroku są: wiek poniżej 21 lat brak stabilizacji wady jaskra zaćma odwarstwienie siatkówki stany zapalne oczu stożek rogówki i zmiany na rogówce niedobór wydzielania łez cukrzyca dolegliwości tkanki łącznej (tak zwany kolagenozy) - na przykład reumatoidalne zapalenie stawów, sklerodermia, toczeń, guzkowe zapalenie tętnic, łuszczyca, zespół Sjogrena dolegliwości autoimmunologiczne dolegliwości przebiegające z osłabieniem odporności organizmu atopia i mocne alergie aktywne dolegliwości infekcyjne osobnicza skłonność do tworzenia przerośniętych blizn, nazywanych bliznowcami wszczepiony rozrusznik serca ciąża i moment karmienia Przed zabiegiem laserowej korekcji wzroku nie wolno: nosić soczewek kontaktowych miękkich poprzez 3 tygodnie a twardych poprzez 4 tygodnie spożywać napojów alkoholowych minimum 48 godz. przed korekcją korzystać kosmetyków 24 godz. przed zabiegiem Jeżeli stosujesz doustne środki antykoncepcyjne, prosimy, nie odstawiaj ich w momencie 3 miesięcy przed i po zabiegu