Definicja Lokomocyjna Choroba

Co to jest Choroba lokomocyjna: Niemiłe doznania występujące u nie wszystkich osób w trakcie podróży wieloma środkami lokomocji określane są mianem dolegliwości lokomocyjnej albo powszechnie jako dolegliwość morska. Występowanie dolegliwości lokomocyjnej zależy od wrażliwości osobniczej, wieku, płci i środka lokomocji. Najrzadziej chorują dzieci poniżej drugiego roku życia, przeważnie zaś dzieci w wieku 3-12 lat. Kobiety chorują częściej, w szczególności w trakcie menstruacji i w ciąży. Dolegliwość lokomocyjna przeważnie występuje w trakcie podróży statkiem, mniejsze w trakcie lotu samolotem i jazdy samochodem, najrzadziej w trakcie podróży pociągiem. U osób wrażliwych, nie wszystkie impulsy mogą zwiększać prawdopodobieństwo wystąpienia dolegliwości lokomocyjnej. Przeważnie to jest: zła wentylacja i przebywanie w ciepłych, dusznych pomieszczeniach, narażenie na spaliny i inne drażniące zapachy, palenie tytoniu, obfite posiłki i alkohol Powody Symptomy dolegliwości lokomocyjnej wywołane są odbieraniem poprzez mózg sprzecznych informacji z narządów zmysłu tworzących układ równowagi. Ten skomplikowany układ odpowiedzialny jest za utrzymanie równowagi, postawy ciała i wykonywanie ruchów dowolnych, a również za ustawienie gałek ocznych pozwalające na zachowanie prawidłowego pola widzenia w trakcie ruchu. Konieczne wiadomości docierają do odpowiednich ośrodków nerwowych z: narządu przedsionkowego znajdującego się w uchu wewnętrznym, odbierającego bodźce powstające pod wpływem przyśpieszeń liniowych i kątowych działających na ciało zakończeń nerwowych (prioprioreceptory) znajdujące się w stawach, ścięgnach, mięśniach i skórze, które dostarczają wiadomości na temat ułożenia poszczególnych części ciała względem siebie, opierając się na napięcia mięśni i ustawienia kończyn w stawach narządu wzroku, pozwalające na zlokalizowanie położenia w przestrzeni Symptomy dolegliwości lokomocyjnej pojawiają się, gdy jeden z tych trzech narządów zmysłów nie odbiera informacji o ruchu, z kolei dwa pozostałe taki ruch rejestrują. Np. u osoby jadącej samochodem i czytającej książkę, zarówno narząd przedsionkowy jak i proprioreceptory są pobudzane poprzez przyspieszanie, hamowanie i wychylenia na zakrętach, z kolei wzrok nie rejestruje ruchu, gdyż jest skupiony na nieporuszającej się książce. Sprzeczne wiadomości dotyczące ruchu, wywołują pobudzenie ośrodka wymiotnego i nerwu błędnego co jest powodem wystąpienia nudności, wymiotów i innych przedtem opisanych objawów. Dla zdrowych ludzi, prócz uogólnionego dyskomfortu, dolegliwość lokomocyjna występująca w trakcie krótkich podróży, nie stanowi większego zagrożenia. Z kolei dla chorych przewlekle, osób starszych czy niedożywionych przedłużające się wymioty mogą doprowadzić do odwodnienia, hipotonii (spadku ciśnienia tętniczego) i omdlenia. Symptomy Charakterystyczne symptomy dolegliwości lokomocyjnej obejmują:nudności i wymiotyzłe samopoczucie, osłabienie czy także sennośćodbijanie i wzmożone wydzielanie ślinyzawroty i bóle głowyWszystkie te symptomy zwykle ustępują wkrótce po zakończeniu podróży. Jeżeli podróż jest długa to po 2-3 dniach dochodzi do adaptacji i powrotu dobrego samopoczucia u 95% chorych. Zapobieganie Zapobieganie chorobie lokomocyjnej jest bardziej skuteczne niż jej leczenie w chwili wystąpienia objawów. By zmniejszyć prawdopodobieństwo wystąpienia dolegliwości lokomocyjnej należy: pozytywnie nastawić się do podróżyzajmować pozycje tam, gdzie odczuwany ruch jest najmniejszy (na statkach w śródokręciu, w samolotach w rejonie skrzydeł, w samochodach na przednich siedzeniach przyjmować pozycję leżącą albo półleżącą zamknąć oczy podróżując pod pokładem statku albo w pomieszczeniach bez okien, unikać obserwacji poruszających się przedmiotów krajobrazu na przykład fal, drzew i tym podobnew okresie jazdy patrzeć na horyzont - stabilny pkt. w krajobrazienie czytać w trakcie podróży wentylować pomieszczenia i pojazdy, nie palić, nie spożywać posiłkówjeść lekkostrawne potrawy, w szczególności wiele owoców, unikając obfitych, tłustych i ostrych potraw i napojów gazowanych, kawy i alkoholu Prócz stosowania powyższych zasad możliwa jest farmakologiczna profilaktyka dolegliwości lokomocyjnej. Powszechnie stosuje się w tym celu w Polsce dwa leki przeciwhistaminowe, których działanie przeciwwymiotne wynika najprawdopodobniej z działania hamującego, tłumiącego ośrodkowy ukł. nerwowy: Dimenhydrynat (Aviomarin) - jest lekiem z wyboru. Dorośli i dzieci ponad 15 lat - 1 tabletkę należy przyjąć conajmniej na pół godziny przed podróżą, w dalszym ciągu w przypadku potrzeby 1 tabletkę co 6 godz.. Dzieci 5-7 lat dwa razy na dzień po pół tabletki, dzieci 8-14 rż. dwa razy na dzień po 1 tabletce. Leku nie wolno podawać dzieciom poniżej 5 roku życia. Prometazyna (Diphergan) - jest lekiem alternatywnym. Conajmniej na godzinę przed podróżą, dorośli i dzieci ponad 10 lat - 1 drażetkę. Dzieci od 2-5 lat 1 łyżeczkę syropu, dzieci 5-10 lat 2 łyżeczki syropu. W przypadku potrzeby dawki powtarzać co 6 godz.. Leku nie wolno podawać dzieciom poniżej 2 roku życia. Uwaga! Leki należy pzryjmować odpowiednio z zaleceniami lekarza. Zarówno Aviomarin i Diphergan są przeciwwskazane u kobiet w ciąży i karmiących matek. Obydwa leki należy przyjmować ostrożnie u osób z padaczką, przerostem prostaty, jaskrą, zwężeniem odźwiernika. Leki te osłabiają koncentrację, uwagę i wydłużają czas reakcji, wywołują senność, dlatego po ich zażyciu nie wolno prowadzić pojazdów mechanicznych ani obsługiwać maszyn. Nie należy także spożywać alkoholu który nasila ich działanie