Definicja Ekshibicjonizm

Co to jest Ekshibicjonizm: Exhibitionismus - wystawiactwo, obnażalstwo, ekshibicjonizm - to jest odchylenie seksualne opierające na pokazywaniu (prezentacji) własnych narządów płciowych w celu osiągnięcia zaspokojenia seksualnego zupełnie anonimowej osobie i bez kontekstu związanego z przygotowaniem do spółkowania. Akt ekshibicji zwykle jest poprzedzony symptomami prodromalnymi, występującymi w okolicy napięcia seksualnego, którymi są ruchliwość, niepokój, drażliwość czy zniecierpliwienie. Mogą wystąpić nawet symptomy fizyczne takie jak ból i zawroty głowy, uczucie gorąca, pocenie, biegunki, palpitacja serca, a nawet kłucie w cewce moczowej. W okresie syndromu prodromalnego występuje regularnie świadomość konieczności dokonania aktu ekshibicji, odczuwana jako forma przymusu wewnętrznego. Trudności zewnętrzne w bardzo niewielu sytuacjach są powstrzymujące, wręcz przeciwnie - mogą być dodatkowym impulsem stymulującym. Po redukcji napięcia seksualnego kluczowym odczuciem jest ogarniające poczucie wstydu i absurdalność całej sytuacji, co wiąże się przeważnie z postanowieniem zaprzestania tego typu praktyk. Ekshibicjoniści bardzo regularnie uprawiają samogwałt w okresie aktu ekshibicji albo zaraz po powrocie do domu. Reakcja ofiary ma dla dewianta wielkie znaczenie. Zastraszenie, zainteresowanie i zawstydzenie sprawiają mu sporą rozkosz, z kolei reakcja obojętna budzi rozczarowanie. Ekshibicjonistami są przeważnie młodzi mężczyźni, którzy przeważnie używają płaszcza przeciwdeszczowego jako jedynego ubioru i obnażają się w miejscach takich jak niewiele uczęszczane uliczki, parki, poczekalnie, korytarze, pociągi, tramwaje albo autobusy. Mogą także dokonywać aktów ekshibicji w oknach mieszkań czy łazienek, co bywa zaliczane do tak zwany pseudoekshibicjonizmu i wynika raczej ze ?sprośnej zuchwałości? niż z konieczności zaspokojenia seksualnego. Ekshibicjonizm psychiczny charakteryzuje się opowiadaniem historyjek seksualnych, szczegółów z własnego życia seksualnego, sprośnych kawałów, dwuznacznych sytuacji czy pisaniu sprośnych listów. Ma to na celu wywołanie podniecenia seksualnego u słuchaczy, co sprawia przyjemność dewiantowi. Ekshibicjonizm właściwy charakteryzuje się nieodpartym pędem do obnażania się, co zastępuje ekshibicjoniście normalny relacja płciowy. Może być on zdolny do odbycia prawidłowego spółkowania z partnerką (część ekshibicjonistów nie jest w stanie tego dokonać z racji na przedwczesny wytrysk nasienia), ale nie to jest dla niego źródłem tak ogromnych doznań seksualnych jak akt ekshibicji, który może dodatkowo spowodować napięcia emocjonalne i zadowolenie powiązane z agresją albo wyzwaniem. Osobowość ekshibicjonisty charakteryzuje się wewnętrznymi rozbieżnościami pomiędzy seksualnym pożądaniem a wstydliwością, ambicją a nieśmiałością, potrzebą seksualna a niemożnością jej zrealizowania. Regularnie to są ludzie pozostający w nieudanych układach partnerskich albo mający trudności w nawiązywaniu kontaktów towarzyskich. Akt ekshibicji jest dla nich impulsywnym rozładowaniem napięć seksualnych z udziałem zupełnie anonimowej osoby, stwarzającym sposobność rezygnacji z osobistego relacji do drugiej osoby. Ekshibicja może być także wyrazem fantazji masturbacyjnych o treści fetyszystycznej, sadystycznej, masochistycznej albo innej (poszukiwanie bardzo młodych kobiet albo dzieci w celu wywołania większego wrażenia). Ekshibicjoniści nie tworzą jednorodnej ekipy dewiantów, wyróżniamy: osoby nie wykazujące odchyleń od normy zdrowia psychicznego poza dewiacyjnym popędem seksualnym (właściwi /nawykowi) osoby charakteryzujące się zmianami w dziedzinie popędu płciowego (powiększenie, pomniejszenie jego siły) ludzie ze zmianami w sferze emocjonalnej osobowości, przeważnie niedojrzali emocjonalnie ludzie z niedojrzałością psychiczną i opóźnionym postępem umysłowym (charakter zastępczy wywołany niemożnością znalezienia partnera seksualnego) osoby cierpiące na zaburzenia nerwicowe na przykład nerwica natręctw osoby wykazujące zaburzenia charakteru ludzie będący w stanach padaczkowych, zatruci akty zastępcze - u osób kalekich, odizolowanych (więzienie), po rozstaniu z partnerką (zaburzenie może nie występować w okresie udanego związku partnerskiego). Systemy rozwoju Psychoanalitycy opisują dwa systemy wykształcenia ekshibicjonizmu: pierwszy opiera się na założeniu, iż obnażanie narządów płciowych w wieku dziecięcym jest kompletnie normalne. Problem pojawia się wtedy, gdy w rezultacie pewnych urazów psychicznych następuje utrwalenie bezwstydu dziecięcego odnośnie przejawów popędu seksualnego w życiu dorosłym (niedojrzałość) drugi dotyczy chęci zaprzeczenia kompleksu kastracji, a obnażenie ma na celu (wg Fenichela - 1945) : --- uzyskanie potwierdzenia o posiadaniu pełnowartościowego penisa i zaprzeczeniu w ten sposób kastracji --- otrzymanie dowodu na władzę i potencję przez lęk kobiety --- zaprzeczenie kastracji przez zmuszenie kobiety do pokazania własnych narządów płciowych (magiczne wyobrażenie o fallicznej kobiecie, penis u kobiety kompletnie rozwiązał aby problem kastracji). Rodzaje Ekshibicjonistów dzielimy na dwa rodzaje, nie odgraniczone od siebie, lecz z istniejącymi pomiędzy nimi typami pośrednimi: typ "kompensacyjny", do którego należą osoby z regresyjnym charakterem dewiacji, dokonujące aktu ekshibicji w rezultacie doznanych urazów socjalnych albo seksualnych, bądź rozczarowań albo gdy dewiacja jest symptomem dodatkowym towarzyszącym chorobom psychicznym albo cielesnym i alkoholizmowi. typ fobiczno - impulsywny, do którego należą ludzie o większych zaburzeniach osobowości - przeważnie recydywiści. Wykazują oni skłonności do innych dewiacji, takich jak: oglądactwo i transwestytyzm. To są osoby posiadające zaburzenia lękowe o charakterze histerycznym albo obsesyjnym i wydaje się, iż ekshibicjonizm może być wywołany tu innymi czynnikami specyficznymi, a opisywany typ jest oddzielną jednostka chorobową. W aspekcie prawnym ekshibicjonizm jest przestępstwem karanym za wykroczenie przeciwko moralności publicznej, jednak regularnie dewiantom udaje się skuteczne wytłumaczyć albo zwyczajnie uciec. Niebezpieczeństwo dewiacji bazuje na tym, iż może spowodować u napastowanej kobiety albo dziewczynki uraz psychiczny, mogący powodować reakcje nerwicowe i zaburzenia późniejszych odczuć seksualnych. Ekshibicjonizm jest najczęstszym zaburzeniem seksualnym, stanowi 1/3, a przynajmniej 1/4 wszystkich przestępstw seksualnych. Pośród ekshibicjonistów karanych sądownie spotyka się 20% recydywistów. Dewianci nie poddają się przeważnie leczeniu, bo nie uważają swojej skłonności za chorobę, z kolei przykrości powiązane z pobytem w sądzie, więzieniu albo grzywna mogą zahamować dopuszczanie się aktów ekshibicjonistycznych. Rzadkie są przypadki dewiacji połączonej z agresją (gwałtem). Ekshibicjonizm u kobiet wg jednych autorów nie występuje, a zdaniem innych jest raczej stylem życia niż dewiacją. Ekshibicjonizm u kobiet przejawia się chęcią pokazania piersi i brodawek sutkowych, co miałoby wzbudzić pożądanie u mężczyzn. Nie wiadomo, czy należy doszukiwać się podtekstu dewiacyjnego we wprowadzeniu coraz bardziej powszechnej mody topless?! Mogło to być wywołane chęcią wzbudzenia pożądania, podziwu albo zwyczajnie motywem komercyjnym. Niektórzy autorzy zaliczają tatuaż o treści erotycznej do graficznej formy ekshibicjonizmu Erotografomania (pseudolia) to pisemna forma ekshibicjonizmu polegająca na uzyskaniu zaspokojenia seksualnego przez opisywanie scen erotycznych. Odmiany ekshibicjonizmu Kandaulezizm - to jest forma ekshibicjonizmu skojarzonego z masochizmem i bazuje na osiąganiu podniecenia seksualnego i rozkoszy przez pokazywanie nagiej żony albo partnerki seksualnej innym mężczyznom bez jej wiedzy, za jej zgodą albo za zgodą wymuszoną. Ocieractwo (frotteuryzm) - jest odmianą ekshibicjonizmu polegającą na uzyskiwaniu podniecenia seksualnego i rozkoszy w konsekwencji dotykania albo pocierania rożnych części ciała kobiety przez zastosowanie możliwości zbliżenia się do niej na przykład w tłoku, czego skutkiem może być wytrysk nasienia. Triolizm (pluralizm) - jest odmiana ekshibicjonizmu skojarzonego z oglądactwem, gdzie zaspokojenie seksualne uzyskuje się przez uczestniczenie w akcie płciowym, gdzie bierze udział kilka osób (conajmniej trzy). Poezja: Kazimierz Imieliński "Seksiatria" tom. 2, PWN, Warszawa 1990