Definicja Pachwinowa Przepuklina

Co to jest Przepuklina pachwinowa: Przepuklina pachwinowa należy do przepuklin brzusznych, która powstaje przez tworzenie się uchyłka otrzewnej i jego wypuklenie poza powłoki jamy brzusznej poprzez wrodzone albo kupione otwory w ścianie jamy brzusznej (otwory te nie są widoczne na zewnątrz). Stan taki stwarza sposobność stałego bądź okresowego przemieszczania narządów jamy brzusznej poza miejsce ich prawidłowej lokalizacji. To jest przepuklina zewnętrzna tzn. widoczna na zewnątrz. Poza nimi istnieją gdyż powstałe na drodze podobnego systemu przepukliny wewnętrzne, gdzie nie można zaobserwować uwypuklenia zewnętrznego. Zasadą jest, iż jeżeli nie ma uchyłka otrzewnej nie mówimy o przepuklinie lecz o wypadnięciu trzew. Wyróżniamy przepukliny wrodzone rozwijające się na podłożu wad wrodzonych, wrodzonych nieprawidłowości w budowie ściany jamy brzusznej i przepukliny kupione powstające w życiu pozapłodowym. Przepuklina może być odprowadzana, której zawartość pod wpływem lekkiego ucisku można odprowadzić z powrotem do jamy brzusznej, albo nieodprowadzana, której zawartość nie udaje się odprowadzić z powrotem do jamy brzusznej. O nieodprowadzalności przepukliny decyduje obecność zrostów między ścianą worka przepuklinowego a zawartością przepukliny. Zrosty te przymocowują na stałe zawartość przepukliny i ograniczają jej ruchomość. Zarówno przepuklinę odprowadzalną jak i nieodprowadzalną tytułujemy wolną a więc taką, która nie skutkuje zaburzeń i choroby. Przeciwstawia się gdyż jej przepukliny uwięźnięte, które są wprawdzie także nieodprowadzalne, lecz dodatkowo powodują mechaniczną niedrożność jelit. Ten groźny czynnik stanowi bezwzględne wskazanie do natychmiastowej interwencji chirurgicznej. W przepuklinie odróżniamy następujące przedmioty składowe: Wrota przepukliny to szczelina (otwór) w ścianie brzucha poprzez który dochodzi do uwypuklenia otrzewnej wspólnie z zawartością. Kanał przepukliny stanowi drogę pomiędzy tkankami jaką toruje sobie otrzewna wspólnie z zawartością. Nazwa przepukliny zależy od położenia jej wrót. Mówimy wówczas o przepuklinie pępkowej, udowej albo omawianej tu przepuklinie pachwinowej. Worek przepukliny stanowi uchyłek otrzewnej przemieszczający się poprzez wrota przepukliny. Kształt worka bywa rozmaity przeważnie jest wydłużony, gruszkowaty. Rozmiar worka przepukliny zależy od rodzaju przepukliny i czasu jej trwania. Dlatego także istnieją worki przepuklinowe, których rozmiar waha się od wielkości ziarna fasoli do w skrajnych sytuacjach, wielkości głowy dorosłego człowieka co ma niejednokrotnie miejsce w przepuklinach mosznowych. Worek przepuklinowy regularnie ulega zmianom zapalnym w następstwie rozmaitych czynników drażniących. Wywołują one tworzenie się wysięku w worku. Co natomiast pociąga za sobą tworzenie się zrostów i zgrubień. Zawartość worka może stanowić teoretycznie każdy narząd jamy brzusznej leżący w pobliżu jej wrót a w szczególności taki narząd, który posiada znaczącą ruchomość jak na przykład jelito, nierzadko wyrostek robaczkowy, mogący ulec zmianom zapalnym. Bardzo spore przepukliny zawierają w swym wnętrzu niekiedy całe jelito, wyjątkowo do przepukliny może być przemieszczony jajnik albo jajowód. Przepukliny pachwinowe są przeważnie spotykanym rodzajem przepuklin. Występują one cztery razy częściej u mężczyzn niż u kobiet. Powody Powodami wytworzenia się przepukliny są wady rozwojowe w budowie ściany jamy brzusznej i wzmożenie tak zwany tłoczni brzusznej, która oddziaływuje na zmianę ciśnienia śródbrzusznego. W trakcie kaszlu, kichania, porodu, oddawania stolca, wysiłków fizycznych nasila się działanie tłoczni brzusznej i wrasta ciśnienie wewnątrzbrzuszne a ściana brzucha w uwarunkowaniach poprawnych opiera się siłom na nią działającym. Chociaż gdy działanie tłoczni brzusznej trwa zbyt długo i regularnie się powtarza, w miejscach osłabienia powłok brzucha dochodzi do stworzenia rozstępów. Mały początkowo rozstęp zwiększa się i przekształca we wrota przepukliny. Ogólna słabość tkanek, wyrazem której bywają współistniejące płaskostopie i żylaki, stanowi istotny czynnik konstytucjonalny w powstawaniu przepuklin pachwinowych. U osób starszych fizjologicznie postępuje zmniejszanie się elastyczności powłok, co sprzyja tworzeniu się rozstępów mięśniowych będących wstępem do rozwoju przepukliny. Symptomy Przepuklina pachwinowa wolna może nie powodować jakichkolwiek choroby a chory stwierdza jej obecność regularnie przypadkowo. Częściej pacjent miewa przejściowe bóle, poczucie ciążenia, pieczenia albo napięcia nasilające się w okresie wysiłków fizycznych, zlokalizowane w rejonie pachwinowej. Zdarzają się zaparcia przejściowe, wynikające z upośledzonej okresowo drożności jelit. W pełni rozwinięta przepuklina zewnętrzna ma postać kulistego uwypuklenia powłok brzucha powiększającego się w trakcie kaszlu i pozycji stojącej. Uwypuklenie to zazwyczaj minimalizuje się w pozycji leżącej. W dotyku wyczuwa się elastyczny, miękki twór, którego zawartość udaje się odprowadzić do jamy brzusznej pod wpływem lekkiego ucisku (przepuklina odprowadzalna i wolna). Rozpoznanie Rozpoznanie przepukliny pachwinowej w szczególności w jej postaci rozwiniętej nie przedstawia zazwyczaj większej trudności. Przepukliny pachwinowe można rozpoznawać w pewnych okresach ich trwania: Przepukliny początkowe - istnieję wówczas gdy wspomniany wyżej uchyłek otrzewnej jest w fazie tworzenia się. Mamy więc do czynienia z fazą początkową przepukliny a stan ten praktycznie sprowadza się do możliwości wyczucia palcem lekkiego uderzenia na przykład w trakcie kaszlu, w miejscu gdzie mówiąc najkrócej stworzenie przepuklina (rozszerzone wrota). W tej fazie przepuklina pachwinowa nie jest widoczna, jest jedynie wyczuwalna. Przepuklina pachwinowa niezupełna - w fazie tej nie przekroczyła ona jeszcze przejścia z kanału pachwinowego na zewnątrz Przepuklina całkowita - staje się możliwa do zaobserwowania na zewnątrz. To jest przepuklina, która opuściła kanał pachwinowy i objawia się jako uwypuklenie różnej wielkości. Przeważnie to jest rozmiar dużej fasoli, śliwki, mandarynki. Przepuklina która przemieściła się do moszny u mężczyzn albo wargi sromowej większej u kobiet. Nosi ona nazwę przepukliny mosznowej. W skrajnych sytuacjach może przybrać rozmiar głowy dziecka. Rozpoznanie przepukliny, która osiągnęła znaczące rozmiary nie stwarza trudności. Leczenie Leczenie operacyjne przepuklin jest jedynym postępowaniem, które może przynieść pełne wyleczenie. Wykonuje się sporo odmian technik operacyjnych uzależniając ich dobór od konkretnych warunków u danego pacjenta, na przykład: czas trwania przepukliny, ewentualne niepowodzenia poprzednich operacji przepukliny tak zwany wznowy. Metody przeprowadzanych operacji mają wprawdzie pomiędzy sobą różnice techniczne jednak przyświeca im wspólny cel, którym jest zamknięcie wrót przepuklinowych i takie wzmocnienie ściany kanału pachwinowego, ażeby uzyskać odtworzenie warunków anatomicznych jakie występują w stanie zdrowia. W razie zaistnienia sporych ubytków w ścianie jamy brzusznej, stosuje się wzmocnienia przy użyciu siatek z tworzyw sztucznych takich jak dakron, teflon albo terital. Operacje przepuklin pachwinowych są zabiegami doszczętnymi, obarczonymi małym ryzykiem operacyjnym. Podeszły wiek i zaburzenia ze strony układu krążenia i oddechowego mogą wpływać na zaistnienie powikłań pooperacyjnych w 2-4 % przypadków. Na zabieg operacyjny należy się decydować możliwie inicjalnie, gdyż rezultat operacji jest tym lepszy im mniejsze są wrota przepuklinowe. W przygotowaniu przedoperacyjnym istotne są wiadomości pacjenta na temat ewentualnych uczuleń na środki do znieczulenia miejscowego albo inne leki, bo operacje przepuklin pachwinowych mogą być realizowane w znieczuleniu miejscowym. Niekiedy chory nie może albo nie chce być operowany na skutek przepukliny pachwinowej. U tych chorych można jako ostateczność wykorzystać pas przepuklinowy. To jest sprężysta taśma i pasek skórzany, które przyciskają pelotę do wrót przepuklinowych. Zapobiega to przemieszczaniu się narządów z jamy brzusznej. Pas przepuklinowy należy zakładać w pozycji leżącej chorego po odprowadzeniu zawartości przepukliny. Pas przepuklinowy ma wykorzystanie wyłącznie w przepuklinie odprowadzalnej. Wykorzystanie go w przepuklinie nieodprowadzalnej może wywołać jej uwięźnięcie. Wyleczenie przepukliny metodą zachowawczym można uzyskać tylko wyjątkowo w nie wszystkich przepuklinach pępkowych u małych dzieci. Powikłania przepukliny Uwięźnięcie przepukliny powstające przez zaciśnięcie wrót przepukliny, które chwilowo uległy rozszerzeniu na przykład w trakcie podnoszenia ciężaru powodując uwięzienie zawartości przepukliny (przeważnie jelita) i które po ustaniu wysiłku uległy ponownemu zwężeniu zaciskając jelito. Stan ten nieuchronnie prowadzi do niedokrwienia ściany jelita, wskutek zaciśnięcia naczyń krwionośnych a w dalszym ciągu do martwicy jelita. Jeżeli stan zaciśnięcia naczyń krwionośnych trwa od początku incydentu rozwija się zgorzel jelita albo narządu. Zgorzel jest powikłaniem martwicy tkanki, która uległa jej na skutek niedokrwieniu. Narząd pozbawiony dopływu krwi ulega martwicy ustają w nim funkcje życiowe, ponieważ krew tej części narządu ani nie odżywia ani nie odprowadza z niej substancji szkodliwych tam wytworzonych. Na takim podłożu dochodzi do rozwoju bakterii beztlenowych. W następstwie uwięźnięcia jelita rozwija się dość błyskawicznie niedrożność mechaniczna jelit. To jest stan przebiegający burzliwie pośród objawów takich jak: wymioty, nudności, ból i nierzadko omdlenia. Ciężki stan chorego ulega w krótkim czasie gwałtownemu pogorszeniu. Wystąpienie takiego stanu w trakcie przebiegu przepukliny do chwili obecnej nie powikłanej, wymaga niezwłocznego porozumienia się z lekarzem. Zapalenie worka przepuklinowego - występuje regularnie przez wzgląd na urazami mechanicznymi. Stan ten jest niekiedy bardzo trudny do odróżnienia od omówionego wyżej uwięźnięcia przepukliny. Symptomy zapalenia worka przepuklinowego są podobne do uwięźnięcia jej, jednak nieco mniej gwałtowne. Różnicowanie tych dwu stanów jest możliwe jedynie poprzez lekarza. Nie należy więc zwlekać z zasięgnięciem fachowej rady. Zrosty, jako rezultat przebytych zapaleń wywołują utratę ruchomości zawartości przepukliny. Przepuklina staje się wówczas nieodprowadzalna