Definicja Wirusowe zapalenie wątroby typu C

Co to jest Wirusowe zapalenie wątroby typu C: Wirusowe zapalenie wątroby typu C (hepatitis C, wzw C) jest chorobą zakaźną cechującą się rozlanym, nieropnym uszkodzeniem wątroby, spowodowaną zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu C (HCV). Odznacza się 6 genotypów wirusa i kilkanaście podtypów z których w najwyższym stopniu rozpowszechniony jest podtyp 1a będący powodem ok. 60% wszystkich zachorowań. Nosicielstwo wirusa stwierdza się u powyżej 80% zakażonych a u 40-90% chorych dolegliwość przechodzi w stan przewlekły. HCV jest wirusem powiązanym z pierwotnym rakiem wątroby, którego stworzenie jest powiązane z poprzedzającym postępem marskości wątroby. Powody Zakażenie szerzy się: poprzez przetoczenia krwi i produkty krwiopochodne w rezultacie naruszenia ciągłości tkanek przez wzgląd na zabiegami medycznymi w okresie hemodializ okołoporodowo w okresie porodu drogą seksualną drogą nieznaną tak zwany sporadyczne wzw typu C Do grup ryzyka należą: narkomani chorzy wymagający przetoczeń krwi biorcy przeszczepów narządów personel medyczny osoby utrzymujące liczne kontakty seksualne z wieloma partnerami Patofizjologia Wirus wzw typu C należy do ekipy wirusów zawierających RNA i replikujących się w komórkach wątroby. HCV najprawdopodobniej bezpośrednio uszkadza komórki wątrobowe. W patogenezie wirusowego zapalenia wątroby typu C sporą rolę odgrywają także systemy odpowiedzi immunologicznej. Symptomy ostrego zapalenia wątroby typu C Przebieg wirusowego zapalenia wątroby może być żółtaczkowy albo bezżółtaczkowy co częściej stwierdza się u dzieci. Ostre wzw może także przebiegać bezobjawowo co stwierdza się u ok. 80% zakażonych.. Symptomy zwiastunowe, które mogą wystąpić na kilka, kilkanaście dni przed wystąpieniem żółtaczki mają łagodniejszy przebieg niż wzw typu A i mogą mieć charakter: rzekomo-grypowy: podwyższona temp., bóle mięśniowe, ogólne złe samopoczucie, uczucie rozbicia, choroby żoładkowo-jelitowych: nudności, wymioty, brak apetytu, bóle brzucha, biegunka rzekomo-reumatyczny:bóle stawowe, dotyczące zazwyczaj drobnych stawów. Symptomy zwiastunowe mogą jednak w ogóle nie występować, wtedy dolegliwość zaczyna się żółtaczką i wystąpieniem nieprawidłowości laboratoryjnych. Moment rozwiniętej dolegliwości trwa od kilku do kilkunastu tygodni i w ok. 2/3 przypadków ma przebieg bezżółtaczkowy. W pozostałych sytuacjach występuje: brak apetytu, nudności,wymioty ciemny mocz i odbarwiony stolec świąd w rezultacie powiększenia ilości kwasów żółciowych bóle brzucha żółtaczka na początku na białkówce oka a w dalszym ciągu na skórze zwiększenie wątroby i czasem śledziony (ok. 10-20%. Dość błyskawicznie ustępują subiektywne symptomy okresu zwiastunów. Żółtaczka może utrzymywać się z kolei długo, towarzyszy temu regularnie świąd skóry. W momencie zdrowienia chory czuje się dobrze, lecz może jeszcze mieć zwiększoną wątrobę i mogą występować takie choroby jak męczliwość, brak apetytu, uczucie dyskomfortu w nadbrzuszu. Powikłania Powikłaniem ostrego wirusowego zapalenia wątroby typu C może być piorunujące zapalenie wątroby tzw nadostre (hepatitis fulminans) o bardzo poważnym rokowaniu, co do życia. Powikłanie to dotyczy mniej niż 1% chorych i jest raczej skojarzone z innymi czynnikami a w pierwszej kolejności z nadkażeniem HBV. Wystąpienie tego powikłania mogą zwiastować: dyskretne zmiany osobowości i stanu świadomości, gwałtowne narastanie żółtaczki, wystąpienie objawów zaburzeń krzepnięcia krwi (przedłużone krwawienie po iniekcjach, podbiegnięcia krwawe na skórze, a więc tak zwany siniaki, krwawienia z nosa, z przewodu pokarmowego), szybkie zmniejszanie się wielkości wątroby, wyczuwalny zapach amoniaku z ust. Symptomy te są rezultatem ostrej niewydolności wątroby, której zejściem może być wystąpienie śpiączki wątrobowej i śmierć. Temu powikłaniu sprzyja jednoczesne zakażenie innymi wirusami uszkadzającymi wątrobę (na przykład HSV - wirus opryszczki) albo współistnienie innych chorób upośledzających czynność wątroby. Rozpoznanie Rozpoznanie określa się opierając się na: wywiadu dotyczącego występujących choroby badania pacjenta wykonanych badań laboratoryjnych W celu rozpoznania zakażenia HCV niezbędne jest stwierdzenie RNA wirusa, którego obecność potwierdza replikację i wskazuje na zakaźny moment dolegliwości. Jednak także przewlekłe zapalenie wątroby typu C charakteryzuje się obecnością RNA wirusa HCV. Fundamentalnym testem przesiewowym jest stwierdzenie przeciwciał anty-HCV. Wykrycie tych przeciwciał dzięki testu ELISA wymaga potwierdzenia innym testem na przykład opartym na technice Western-blotu i stwierdzenia RNA wirusa. Przez wzgląd na faktem, iż przciwciała anty-HCV można stwierdzić dopiero po 1-5miesiącach od początku zakażenia badanie to nie ma znaczenia dla rozpoznania ostrego wzw typu C O charakterze i stopniu uszkodzenia wątroby można dowiedzieć się wykonując badania biochemiczne i testy czynnościowe wątroby tzw próby wątrobowe na przykład aminotransferazy: AspAt i AlAt (enzymy zawarte w komórkach wątroby), których liczba wzrasta we krwi przy uszkodzeniu komórki wątrobowej czas protrombinowy wydłuża się, bo uszkodzona wątroba produkuje mniej czynników krzepnięcia, do których zalicza się protormbina wzrasta poziom bilirubiny (żółtaczka) jako słowo uszkodzonej funkcji komórki wątrobowej w dziedzinie przemiany tego barwnika Wielka liczba różnych mechanizmów metabolicznych zachodzących w wątrobie i związana z tym równie ogromna liczba badań biochemicznych i prób czynnościowych jest przyczyną, dla którego nie istnieje pojedynczy, uniwersalny test wystarczający do jednoznacznej oceny czynności wątroby albo stopnia jej uszkodzenia. Wszystkie testy diagnostyczne są jedynie badaniami pomocniczymi. Powinny być interpretowane tylko w zestawieniu z badaniem lekarskim i wywiadem dotyczącym dolegliwości. Przy analizie poszczególnych badań biochemicznych należy mieć na względzie, iż nawet poprawny ich rezultat nie wyklucza istnienia uszkodzenia nieraz poważnego czynności wątroby. Profilaktyka Aktualnie trwają prace nad opracowanie szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu C. Zapobieganie bazuje na przestrzeganiu ogólnych zasad higieny a więc: przestrzeganie zasad aseptyki w szpitalu i ambulatorium ostrożnym postępowaniu z krwią i jej produktami ochronie skóry przez używanie jednokrotnych rękawiczek unikaniu kontaktów seksualnych z różnymi partnerami używaniu prezerwatyw Leczenie Fundamentem leczenia ostrego wirusowego zapalenia wątroby typu C powodującego wyzdrowienie u powyżej 50% chorych jest leczenie interferonem alfajest. Dodatkowo obowiązuje odpoczynek fizyczny i psychiczny. W ostrym okresie dolegliwości chorzy sami ograniczają własną aktywność z racji na osłabienie i choroby subiektywne. Nie mają wtedy łaknienia i nie należy ich nakłaniać do jedzenia. Po wypisaniu ze szpitala pacjent powinien użytkować dietę pod kontrolą samopoczucia. Powinien unikać posiłków, po których ma choroby w obrębie jamy brzusznej na przykład wzdęcia, nudności, odbijania, bóle pod prawym łukiem żebrowym. W momencie tym obowiązuje zakaz spożywania alkoholu poprzez przynajmniej 1rok. Gdy pojawia się poprawa należy w pojedynkę zwiększać aktywność fizyczną jednak moment niepodejmowania zajęć zawodowych powinien wynosić przynajmniej podwójnie tyle ile pobyt w szpitalu. Piorunujące zapalenie wątroby wymaga intensywnego farmakologicznego, wyrównującego zaburzenia spowodowane uszkodzeniem tego narządu leczenia, a wstąpienie ostrej niewydolności wątroby nawet przeszczepu tego narządu